اگر والدین شما مبتلا به آلزایمر هستند، حتما فکرتان درگیر درمان این بیماری شده است. اما آیا می‌شود کاری برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری انجام داد؟
دکتر نیکول اندرسون می‌گوید: «یکی از بزرگ‌ترین تصورات غلط در مورد این بیماری این است که تاریخچه خانوادگی را تنها عامل ابتلا به آلزایمر می‌دانیم.»
ممکن است از نظر ژنتیکی این ژن‌های خاص را داشته باشید، اما به این معنی نیست که حتما به آن مبتلا می‌شویم. حتی بدون وجود این ژن هم می‌شود با این بیماری درگیر شد. به همین خاطر است که انجام آزمایش ژنتیک برای این بیماری جواب نمی‌دهد.
خبر خوب چیست؟ بیماری زوال عقل در کشورهای غربی در حال کم شدن است و آزمایش‌های علمی اثبات شده برای کاهش خطرات ابتلا به آلزایمر روی افراد انجام می‌شود.
درسال ۲۰۲۰، کمیسیون Lancet 12 یک عامل بالقوه و تغییرپذیر را که می‌تواند خطر آلزایمر را تا حد زیادی کم کند، شناسایی کرده بود:
افرادی که تحصیلات کمی دارند، در مناطق آلوده زندگی می‌کنند یا سابقه آسیب مغزی داشته‌اند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. اما عوامل دیگری هم مثل فشار خون بالا، سیگار کشیدن، عدم تحرک بدنی و دیابت هستند که قابل پیشگیری یا درمان‌اند.
FDA دو دارو را برای درمان آلزایمر تأیید کرده است، اما اندرسون می‌گوید که این دارو خیلی قابل اعتماد نیست. پس منطقی نیست که منتظر بمانیم تا دچار آلزایمر شویم و بعد آن را درمان کنیم.
خطر ابتلا به زوال عقل با این پنج مورد کم می‌شود:
ورزش، ارتباطات اجتماعی، کاهش استرس، درگیری شناختی و تغذیه سالم
حتی با رعایت تمام شرایط و کارها همچنان می‌توان به آلزایمر مبتلا شد، اما می‌توان سال‌های بیشتری را با سلامت شناختی زندگی کرد.