پاسخ مثبت کانادا به این نوع اقامت در سال ۲۰۲۲ افزایش پیدا کرده است
آخرین داده‌های اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا (IRCC) نشان می‌دهد که تا پایان ماه می امسال، ۴۱۶۲۵ مقیم دائم جدید تحت برنامه‌های حمایت مالی خانواده به کانادا وارد شده‌اند.
اگر روند پنج ماهه اول سال ۲۰۲۲ ادامه پیدا کند، برنامه‌های حمایت خانواده کانادا در مسیر استقبال از بالاترین تعداد ساکنان دائمی جدید خود قرار دارند.
آخرین داده‌های اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا (IRCC) نشان می‌دهد که تا پایان ماه می‌امسال، ۴۱۶۲۵ مقیم دائم جدید تحت برنامه‌های حمایت مالی خانواده به کانادا وارد شده‌اند.
اگر این روند تا پایان سال ادامه یابد، امسال شاهد ۹۹۹۰۰ مقیم دائم جدید تحت حمایت‌های مالی خانواده خواهیم بود که ۴/۹ درصد نسبت به رکورد قبلی با ۹۱۳۰۰ اقامت دائم جدید ثبت شده در سال ۲۰۱۹ افزایش می‌یابد.
قبل از همه‌گیری کووید-۱۹، کانادا از ۹۱۱۰۰ مقیم دائم جدید تحت برنامه‌های حمایت خانواده استقبال کرده بود.
این برنامه‌های پرطرفدار قبل از شیوع بیماری همه‌گیر، به طور پیوسته در حال افزایش بودند.
پس از کمک به ۶۵۴۸۵ اتباع خارجی برای دریافت اقامت دائم خود در سال ۲۰۱۵، برنامه‌های حمایت خانواده کانادا در سال بعد محبوبیت بیشتری پیدا کرد. در سال ۲۰۱۶، آنها به ۱۲۵۲۰ ساکن دائم جدید یا ۱/۱۹ درصد بیشتر اجازه دادند تا از این طریق به کانادا بیایند.
سال بعد، محبوبیت این برنامه‌ها ۷/۵ درصد دیگر افزایش یافت و به ۸۲۴۶۵ ساکن دائمی جدید در سال ۲۰۱۷ رسید.
در سال ۲۰۱۸، نرخ رشد استفاده از برنامه‌های حمایت خانواده کاهش یافت. تا پایان سال، کانادا از طریق این برنامه‌ها پذیرای ۸۵۱۶۵ مقیم دائم جدید بود که نسبت به سال قبل تنها ۳/۳ درصد افزایش داشت.
اما اوضاع دوباره در سال ۲۰۱۹ با افزایش ۲/۷ درصدی یا ۶۱۳۵ اقامت دائم جدید افزایش یافت.
پس از شیوع همه‌گیری کرونا، حمایت مالی خانواده تقریباً ٪۴۶ کاهش یافت. با بسته شدن مرزهای اتاوا به طور موقت و اعمال محدودیت‌های بهداشت عمومی برای کاهش سرعت شیوع ویروس کرونا و دادن فرصتی به مقامات مراقبت‌های بهداشتی برای مقابله با افزایش موارد کرونا، مهاجرت به میزان قابل توجهی کاهش یافت.
در سال ۲۰۲۲، مهاجرت به کانادا تقریباً ۹/۴۵ درصد کم‌تر شد و از ۳۴۱۱۷۵ به ۱۸۴۵۸۵ ساکن دائمی جدید رسید.
هم‌زمان با کاهش مهاجرت، تعداد افرادی که تحت برنامه‌های حمایت خانواده به این کشور مهاجرت کردند نیز تقریباً ۴۶ درصد کاهش یافت و به ۴۹۳۱۰ مقیم دائم جدید در سال ۲۰۲۰ رسید.
اما سال گذشته سال بازسازی برای مهاجرت به کانادا بود. اتاوا با استفاده از برنامه «یک بار اقامت موقت به دائم» (TR-PR) که برای پذیرش ۹۰هزار درخواست از ساکنان موقتی که به دنبال اقامت دائم هستند طراحی شده است، مهاجرت را تقویت کرده و از ۴۰۶۰۰۵ مقیم دائم جدید در سال ۲۰۲۱ استقبال کرد.
درخواست‌های حمایت مالی خانواده نیز به شدت افزایش یافت و با ۱/۶۵ درصد افزایش به ۸۱۴۲۰ در سال رسید و راه را برای رکوردهای بالای امسال هموار کرد.
تحت برنامه‌های حمایت مالی، یک شهروند کانادایی یا مقیم دائم کانادا با سن ۱۸ سال یا بیشتر می‌تواند از اعضای خانواده‌اش حمایت مالی کند تا مقیم دائم کانادا شوند.
با داشتن این اقامت دائم، آن اعضای خانواده می‌توانند در کانادا زندگی، تحصیل و کار کنند.
حامی پس از ورود به کانادا، مسئولیت مالی خویشاوندان خود را بر عهده می‌گیرد.
شرایط حامی شدن برای دعوت از خانواده
حامی باید:
• قرارداد حمایت مالی را با اقوام مورد حمایت را امضا کند که حامی مالی را متعهد می‌کند در صورت لزوم حمایت مالی از خویشاوند را ارائه دهد. این توافقنامه همچنین می‌گوید فردی که اقامت دائم دریافت می‌کند تمام تلاش خود را برای حمایت از فرد به کار می‌گیرد.
• حمایت مالی برای همسر، شریک زندگی مشترک یا شریک زناشویی به مدت سه سال از تاریخ تبدیل شدن آنها به اقامت دائم را داشته باشد.
• برای یک کودک تحت تکفل به مدت ۱۰ سال یا تا زمانی که کودک به ۲۵ سالگی برسد – هر کدام زودتر برقرار شود – کمک مالی ارائه دهد.
بستگانی که می‌توانند حمایت مالی شوند عبارتند از:
همسر – (محدودیت اعمال می‌شود)
شریک عرفی – (محدودیت اعمال می‌شود)
شریک زناشویی – (محدودیت اعمال می‌شود)
فرزندان وابسته
والدین – (شرایط اضافی اعمال می‌شود)
پدربزرگ و مادربزرگ – (شرایط اضافی اعمال می‌شود)
برادران یا خواهران، برادرزاده‌ها یا خواهرزاده‌ها، نوه‌ها یا نوه‌های بدون سرپرست، زیر ۱۸ سال و ازدواج نکرده یا در یک رابطه عادی
یکی دیگر از خویشاوندان با هر سن یا رابطه‌ای اما فقط تحت شرایط خاص
همراهی بستگان فوق (مثلاً همسر، شریک زندگی و فرزندان تحت تکفل)
مزایای مهاجرت تحت حمایت خانواده
همسران تحت حمایت می‌توانند تحت برنامه‌های حمایت خانواده در کانادا کار کنند.
همسران و شرکای معمولی که تحت برنامه‌های حمایت مالی به کانادا می‌آیند، مجاز به کار تحت برنامه آزمایشی «مجوز کار همسر» هستند.
این برنامه به گونه‌ای طراحی شده است که به همسران و شرکا اجازه می‌دهد تا زمانی که درخواست‌های مهاجرت آنها نهایی می‌شوند، به کار مشغول شوند.
کاندیداهای واجد شرایط باید در کانادا باشند و در حال حمایت مالی برای اقامت دائم تحت گروه همسر یا شریک عادی باشند. همچنین داوطلبان باید دارای وضعیت موقت معتبر به عنوان بازدیدکننده، دانشجو یا کارگر باشند.
بر اساس برنامه‌های حمایت مالی، حامیان مالی قراردادی را با مقامات مهاجرت کانادا منعقد می‌کنند تا هرگونه کمک اجتماعی پرداخت شده به فرد مورد حمایت را به دولت بازپرداخت کنند. حامیان در تمام مدت قرارداد، حتی در تغییر شرایطی مانند از هم‌گسیختگی زناشویی، جدایی، طلاق یا تغییر مالی در شرایط، متعهد به قرارداد حمایت هستند.
در مورد همسر، شریک عرفی یا شریک زناشویی، حامی باید تعهدی را برای بازپرداخت هزینه‌ها به دولت‌های فدرال یا استانی از تاریخی که به مدت سه سال مقیم دائم می‌شوند امضا کند.
در مورد کودکان زیر ۱۹ سال، حامی یا همسر، شریک زندگی مشترک یا شریک زناشویی، تعهد از روزی شروع می‌شود که کودک برای مدت ۱۰ سال اقامت دائم کانادا را دریافت کند یا تا زمانی که کودک به سن ۲۵ سالگی برسد.
در مورد فرزند تحت تکفل بالای ۱۹ سال تعهد از روزی شروع می‌شود که فرزند تحت تکفل به مدت سه سال مقیم دائم شود.
در مورد والدین و پدربزرگ و مادربزرگ، تعهد کفالت به مدت ۲۰ سال از تاریخی که عضو طبقه خانواده مقیم دائم می‌شود، ادامه می‌یابد. برای سایر اعضای خانواده، مدت این تعهد ۱۰ سال است.