بهرهوری کارمندان آمریکایی در ایالتهای بزرگ و مهم کم شده و اقتصاددانان را نگران افزایش ضررهای تریلیون دلاری به اقتصاد کرده است.
دادههای اداره فدرال آمار کار آمریکا اعلام کرده که در سال گذشته بهرهوری نیروی کار که شامل ارزش کالاها و خدمات در یک ساعت کار است، از ۵۸/۸۰ دلار در میسیسیپی تا ۱۲۰/۶۷ دلار در نیویورک متغیر بوده است.
بهرهوری پایین باعث افزایش قیمت تمام شده کالاها میشود، رشد اقتصاد را کند میکند و ممکن است باعث تأخیر در پرداخت دستمزدها شود. این مسئله به کیفیت زندگی افراد و سود خزانه مالیاتی آسیب میزند.
در سالهای اخیر بهرهوری در ایالتهای کالیفرنیا، نیویورک، تگزاس و واشنگتن بالا بوده، اما در سالهای ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۲ کاهش پیدا کرده است.
به طور کلی باید گفت که ۳۷ ایالت و ناحیه در کلمبیا بعد از تعدیل تورم با کاهش بهرهوری روبهرو بودند و در سال ۲۰۲۳، بهرهوری در کل کشور کم شده است.
برخی از اقتصاددانان کاهش بیسابقه رقم بهرهوری ملی را زنگ خطر و برخی دیگر آنرا بعد از همهگیری، طبیعی میدانند.
اقتصاددانان میگویند که ممکن است عوامل متعددی مثل کمبود نیروی کار که باعث ورود افراد جدید و آموزشندیده به بازار کار شد و دستمزد پایین مشاغل خدماتی و مهمانداری بعد از همهگیری، در این کاهش نقش داشته باشد.
کارشناسان همچنین در حال بررسی کاهش بهرهوری در نتیجه افزایش دورکاری و همینطور افزایش استرس کارمندان به دلیل همهگیری در سالهای اخیر هستند.
چه ایالتهایی در اثر کاهش بهرهوری ضرر بیشتری دیدهاند؟
ایالتهای تولیدکننده انرژی و ایالتهایی که اقتصاد آنها بیشتر وابسته به گردشگری است، بیشترین ضربه را در بهرهوری نیروی کار دیدهاند.
کمبود نیروی کار، سرمایهگذاری بر قیمتهای بالای نفت در سال گذشته را دشوار کرده و دستمزدهای پایین صنعت گردشگری در مقایسه با مشاغل یقه سفید، ایالتها را دچار بحران کرده است.
در حال حاضر، آیداهو تنها ایالتی است که به دلیل سرازیر شدن کارمندان حوزه فناوری از ایالتهای کالیفرنیا و واشنگتن با افزایش قابل توجه بهرهوری روبهرو است.
اما کارشناسان معتقدند که ایالتهای بزرگی مثل کالیفرنیا در بهرهوری آینده پیشتاز خواهند بود.
با بررسی روندهای قبل از همهگیری تا سال ۲۰۱۹، مشخص شده است که ایالتهای کالیفرنیا و کلرادو، ماساچوست، نیویورک، داکوتای شمالی، تگزاس و واشنگتن سریعترین افزایش بهرهوری در آمریکا را دارند.
در حالیکه رهبران کسبوکار دورکاری را دلیل احتمالی کاهش بهرهوری میدانند، اقتصاددانان با توجه به وجود پدیده «پارانویای بهرهوری» آنرا قبول ندارند.