گروهی از کارشناسان تحت حمایت سازمان ملل متحد، اعلام کردند که لایه محافظ زمین، طی چهار دهه و طی یک فرآیند تدریجی که در قطب جنوب قرار دارد، در مسیر بازیابی است.
به گزارش گیشنیز یافته‌های این ارزیابی علمی که هر چهار سال یک‌بار منتشر می‌شود، پیرو پروتکل مونترال در سال ۱۹۸۷، تولید و مصرف مواد شیمیایی مخرب لایه ازون را ممنوع کرد.
اتمسفر لایه بالای اوزون، از زمین در برابر اشعه مضر فرابنفش خورشید که باعث ایجاد سرطان پوست، آب مروارید چشم، آسیب به سیستم ایمنی و همچنین زمین‌های کشاورزی می‌شود، محافظت می‌کند.
به گفته دانشمندان این بهبود تدریجی است و سال‌ها طول خواهد کشید. در این گزارش آمده است که براساس سیاست‌های فعلی، انتظار می‌رود لایه ازون تا سال ۲۰۴۰ به شکل قبل خود در سال ۱۹۸۰ بازگردد و تا سال ۲۰۴۵ در منطقه قطب شمال و تا ۲۰۶۶ در قطب جنوب شکل اولیه خود را بازیابد.
ممنوعیت استفاده از مواد شیمیایی مخرب در حفاظت از لایه ازون ضروری است
دانشمندان و گروه‌های زیست‌محیطی مدت‌هاست که ممنوعیت جهانی استفاده از مواد شیمیایی مخرب را برای محافظت از لایه اوزون، به‌عنوان یکی از حیاتی‌ترین دستاوردهای زیست‌محیطی تا به امروز اعلام کرده‌اند و این امر می‌تواند به جلوگیری از گرمایش جهانی منجر شود.
به گزارش گیشنیز پتری تالاس، دبیر کل سازمان جهانی هواشناسی در بیانیه‌ای گفت: «اقدامات انجام شده برای محافظت از لایه اوزون، الگویی برای محافظت از اقلیم است و موفقیت ما در حذف تدریجی مواد شیمیایی، نشان می‌دهد که چه کاری را می‌توان و باید انجام داد. برای مثال ممنوعیت استفاده از سوخت‌های فسیلی و کاهش مصرف گازهای گلخانه‌ای که باعث جلوگیری از افزایش دما خواهند شد.»
به گفته دانشمندان، استفاده از ماده شیمیایی ممنوعه کلروفلوئوروکربن-۱۱ یا CFC-11 که به عنوان مبرد و در فوم‌های عایق استفاده می‌شد، پس از چند سال افزایش غیرمنتظره از سال ۲۰۱۸ کاهش یافته است. در این گزارش آمده است که بزرگترین مصرف کننده‌ی CFC-11 شرق چین بوده است.
این گزارش همچنین نشان داد که مقدار گاز کلر مخرب لایه اوزون در استراتوسفر، از زمان اوج خود در سال ۱۹۹۳، ۱۱.۵ درصد و میزان برم از سال ۱۹۹۹، ۱۴.۵ درصد کاهش یافته‌اند.
دانشمندان همچنین هشدار دادند که تلاش برای خنک‌کردن مصنوعی زمین با تزریق ذرات معلق در جو برای انعکاس نور خورشید، می‌تواند لایه اوزون را نازک کند و گفته‌اند که تحقیقات بیشتر در مورد فناوری‌های نوظهور مانند مهندسی زمین، ضروری است.
محققان سازمان جهانی هواشناسی، برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد، اداره ملی اقیانوسی و جو، اداره ملی هوانوردی و فضایی و کمیسیون اروپا در این ارزیابی مشارکت داشته‌اند.