جوامع سراسر جهان در سال ۲۰۲۲ بیش از هر سال دیگری دیاکسید کربن منتشر کردند که بالاتر از رکوردهای مربوط به سال ۱۹۰۰ و در نتیجه بازگشت سفرهای هوایی پس از همهگیری و استفاده بیشتر به زغالسنگ بهعنوان منبع انرژی کمهزینه است.
آژانس بینالمللی انرژی گزارش داده است که انتشار گازهایی که باعث گرمایش زمین میشوند، ۰/۹ درصد رشد کرده و به ۳۶/۸ گیگاتن در سال ۲۰۲۲ رسیده است. (براساس گزارش ناسا، جرم یک گیگاتون معادل حدود ۱۰۰۰۰ ناو هواپیمابر با بار کامل است.)
به گزارش گیشنیز دیاکسید کربن زمانی آزاد میشود که سوختهای فسیلی مانند نفت، زغالسنگ یا گاز طبیعی برای تأمین انرژی خودروها، هواپیماها، خانهها و کارخانهها سوزانده شوند. وقتی گاز وارد جو میشود، باعث گرمشدن آبوهوا خواهد شد.
رویدادهای آبوهوایی، انتشار دیاکسید کربن در سال گذشته را تشدید کرد: خشکسالی، میزان آب موجود در نیروگاههای آبی را کاهش و استفاده از سوختهای فسیلی و تقاضای استفاده بیشتر برق را افزایش داد.
گزارش دانشمندان اقلیم نگرانکننده است و هشدار دادهاند که مصرفکنندگان انرژی در سراسر جهان باید انتشار گازهای گلخانهای را بهطور چشمگیری کاهش دهند تا عواقب ناگوار گرمایش جهانی کمرنگ شود.
انتشار دیاکسید کربن از زغال سنگ در سال گذشته ۱/۶ درصد رشد کرد. آژانس بینالمللی انرژی گفت بسیاری از جوامع که عمدتا در آسیا واقع شدهاند، از مصرف گاز طبیعی به مصرف زغالسنگ روی آوردهاند تا از قیمتهای بالای گاز طبیعی که با تهاجم روسیه به اوکراین افزایش یافته است، جلوگیری کنند.
با افزایش ترافیک خطوط هوایی جهانی، انتشار دیاکسید کربن ناشی از سوختن نفت، ۲/۵ درصد افزایش یافته که حدود نیمی از این افزایش ناشی از بخش هوانوردی است.
میزان انتشار گازهای گلخانهای در سال گذشته، اگرچه رکورد بالایی بود، اما کمتر از آنچیزی است که کارشناسان انتظار داشتند. آژانس بینالمللی انرژی گفت: «افزایش انرژیهای تجدیدپذیر، وسایل نقلیه الکتریکی و پمپهای حرارتی به جلوگیری از انتشار ۵۵۰ مگاتن دیاکسید کربن اضافی کمک کردهاند.»
با اینحال، ما همچنان شاهد افزایش انتشار گازهای گلخانهای بر اثر استفاده از سوختهای فسیلی هستیم و شرکتهای بینالمللی و ملی سوختهای فسیلی که درآمدهای بیسابقهای از این طریق کسب میکنند، باید مسئولیت خود را در راستای دستیابی به اهداف آبوهوایی بهعهده بگیرند.»
جان استرمن، مدیر مؤسسه فناوری ماساچوست گفت: «اگرچه انتشار گازهای گلخانهای در سطوح نگرانکننده به رشد خود ادامه میدهد، اما تغییر و دستیابی به اهداف اقلیمی که کشورها به آن متعهد هستند، همچنان امکانپذیر است.»
استرمن میگوید که کشورها باید به انرژیهای تجدیدپذیر یارانه بدهند، کارایی انرژی را بهبود بخشند، صنعت و حملونقل را الکتریکی کنند، قیمت بالایی برای انتشار کربن تعیین کنند، جنگلزدایی را کاهش دهند، درخت بکارند و مصرف زغالسنگ را کاهش دهند.