یک مطالعه جدید نشان داده است که شانس یافتن «منشا حیات» در کهکشان راه شیری بیشتر شده است. سال‌هاست که دانشمندان به دنبال کشف یک سیاره دیگر برای زندگی هستند و شاید این‌بار نتایج امیدوارکننده‌تر از قبل باشد.
ناسا از یک شوخی قدیمی استفاده کرده است تا توضیح دهد که چرا اولویت اخترشناسان جست‌وجوی نشانه‌های حیات در فضا است:
«یک افسر پلیس به مردی که زیر نور چراغ‌های خیابان و در پارک به دنبال کلیدهایش می‌گردد کمک می‌کند. بعد از چند دقیقه افسر می‌گوید مطمئنی اینجا جایی است که آنها را گم کردی؟
مرد می‌گوید: «نه، اما نور اینجا خیلی بهتر است.»
شاید حیات بیگانه بتواند در شرایطی بر خلاف زمین رشد کند، اما برای دانشمندان آسان‌تر است که به دنبال چیزی آشنا بگردند. به همین دلیل است که جست‌وجوگران سیارات فراخورشیدی، کسانی که در جست‌وجوی جهان‌های خارج از این منظومه شمسی هستند، اغلب بر روی «مناطق قابل سکونت» تمرکز می‌کنند. این مناطق در اطراف یک ستاره میزبان قرار دارند که خیلی هم سرد یا گرم نیستند و در سطح آنها آب مایع وجود دارد. ناهید، زمین و مریخ در منظومه شمسی جزء این مناطق به حساب می‌آیند.
لوجندرا اوجا، اخترفیزیکدان دانشگاه راتگرز می‌گوید امروزه دانشمندان این تصور را منسوخ شده می‌دانند. او و تیمی از محققان از مدل‌سازی رایانه‌ای استفاده کردند تا سیاراتی را که در اطراف ستاره‌های کوتوله قرمز وجود دارند بررسی کنند. آنها به این نتیجه رسیدند که حتی در سیارات فراخورشیدی که شرایط خورشید برای اتمسفر و اقیانوس‌ها ایده‌آل نیست، بسیاری از سیارات به احتمال زیاد با استفاده از منابع داخلی گرما می‌توانند در زیر صفحات یخی، دریاچه درست کنند.
اگر از دانشمندان سیاره‌شناس بپرسید به نظر شما بعد از زمین کجا قابل سکونت است اکثر آنها بهترین مکان را برای جست‌وجوی حیات در منظومه شمسی، نه مریخ و نه زهره، بلکه اروپا و انسلادوس معرفی می‌کنند که دو قمر یخ زده در خارج از منظومه شمسی هستند.
اما به هر حال، نه اروپا و نه انسلادوس جو ندارند
دانشمندان تخمین زده‌اند که در هر ۱۰۰ ستاره، یک سیاره سنگی دارای آب مایع است. اما تحقیقات نشان داد که پتانسیل وجود آب در زیر یخ درحدود ۱۰۰ برابر بیشتر از تصور ما است.
تعداد سیارات فراخورشیدی که به دور ستارگانی غیر از خورشید می‌چرخند به ۵۴۷۰ مورد رسیده و۹۷۰۰ نامزد دیگر در دست بررسی هستند. بیشتر این سیارات در کهکشان راه شیری قرار دارند، اگرچه دانشمندان دو سال است که اعلام کرده‌اند اولین سیاره را در یک کهکشان دیگر کشف کرده‌اند.
اما از نظر آماری و با وجود صدها میلیارد کهکشان در جهان، احتمالاً تریلیون‌ها ستاره داریم که اگر یک یا چند سیاره در اطراف خود داشته باشند، این آمار غیر قابل اندازه‌گیری خواهد شد.
ایده جاری شدن آب در زیر یخچال‌ها فرضی نیست. دانشمندان برای اولین بار در دهه ۱۹۷۰ دریاچه‌های زیر یخبندان را در چندین مایل زیر سطح قطب جنوب کشف کردند. از آن زمان، تیمی در دانشگاه شفیلد در بریتانیا بیش از ۷۰۰ توده آبی را که در زیر یخ محبوس شده‌اند، فهرست کردند.
دانشمندان انسلادوس، قمر زحل، را به عنوان یک دنیای یخی با اقیانوسی در زیر سطح آن شناسایی کرده‌اند. چیزی که راز این قمر را فاش کرد، توده‌های آبفشانی بود که بخار آب را بیش از ۶۰۰۰ مایل در فضا می‌پاشیدند. همین پدیده در اروپا، یکی از قمرهای مشتری هم اتفاق می‌افتد و ناسا قصد دارد یک مأموریت بدون سرنشین رادر اوایل سال ۲۰۲۴ برای بررسی شرایط به فضا پرتاب کند.
حتی در مریخ هم احتمالا دریاچه‌های زیر یخ وجود دارند. یک تیم تحقیقاتی ایتالیایی شواهدی را در سال ۲۰۱۸ در این زمینه منتشر کرده بود. این شواهد نشان می‌دهد که سیاره سرخ می‌تواند میزبان حیات باشد.