روز جهانی بیماری مزمن انسدادی ریه، هر سال در سومین چهارشنبه ماه نوامبر و امسال در ۱۵ نوامبر برگزار میشود. بیماری مزمن انسدادی ریه (C.O.P.D.) یک بیماری پیشرونده و قابل پیشگیری و درمان است. تنفس و محدودیت جریان هوا، تنگی نفس، سرفه و احتمال تولید خلط مزمن از علائم این بیماری هستند که با گذشت زمان بدتر می‌شوند و فعالیت‌های روزمره را مثل پیاده‌روی یا لباس پوشیدن مختل می‌کنند.
تاریخچه روز جهانی COPD
شایع‌ترین علت C.O.P.D، سیگار کشیدن و ذرات و گازهای سمی استنشاقی است. کمبود آلفا-1 آنتی تریپسین، سن بالا و ژنتیک هم در پیشروی بیماری موثر هستند.
در گذشته، پزشکان اصطلاحات مختلفی را برای توصیف این بیماری استفاده می‌کردند. در سال ۱۶۷۹، تئوفیل بونت، پزشک سوئیسی، به “ریه‌های حجیم” اشاره کرد و در سال ۱۷۶۹، آناتومیست ایتالیایی، جیووانی مورگانی، ۱۹ مورد بیماری “تورژیک” را گزارش کرد.
در سال ۱۸۱۴، برونشیت مزمن برای اولین بار به عنوان یک بیماری ناتوان‌کننده و بخشی از C.O.P.D توسط پزشک بریتانیایی چارلز بادهام، شناخته شد. او اولین کسی بود که از اصطلاح «کاتار» برای توصیف سرفه مداوم و مخاط بیش از حد استفاده کرد.
در سال ۱۸۲۱، پزشک René Laënnec، مخترع گوشی پزشکی، آمفیزم را به عنوان یکی دیگر از اجزای C.O.P.D تشخیص داد. از آنجایی که سیگار در اوایل دهه ۱۸۰۰ رایج نبود، او آلودگی هوا و عوامل ژنتیکی را به عنوان عوامل اصلی توسعه C.O.P.D معرفی کرد.
در سال ۱۸۴۶، جان هاچینسون، اسپیرومتر را اختراع کرد که ظرفیت حیاتی ریه را اندازه‌گیری می‌کند و هنوز هم یک ابزار ضروری در تشخیص C.O.P.D است.
اولین کسی که از اصطلاح “اختلال انسداد مزمن ریه” استفاده کرد، دکتر ویلیام بریسکو در نهمین کنفرانس آمفیزم آسپن در ژوئن ۱۹۶۵ بود.
در سال ۱۹۷۶، چارلز فلچر، پزشک، سیگار کشیدن را با C.O.P.D مرتبط دانست و ترک سیگار را یکی از عوامل کاهش پیشرفت C.O.P.D دانست. در گذشته، اکسیژن درمانی، درمان استروئیدی و ورزش برای افراد مبتلا به C.O.P.D خطرناک تلقی می‌شد. دستگاه‌های تنفسی و ونتیلاتورهای مکانیکی در اوایل دهه ۱۹۶۰ معرفی شدند. مفهوم توانبخشی ریوی و مراقبت در منزل هم در نهمین کنفرانس آمفیزم آسپن معرفی شد.
امروزه، اکسیژن درمانی، تنها درمانی شناخته شده برای تغییر دوره C.O.P.D است.
در دهه ۱۹۹۰ استفاده از دارو برای مدیریت C.O.P.D بیشتر شد و ترک سیگار، رژیم غذایی سالم و ورزش برای درمان بیماری اعلام شد.
۱۶۷۹: اولین رکورد احتمالی C.O.P.D.
پزشک سوئیسی، تئوفیل بونت از “ریه‌های حجیم” برای توصیف C.O.P.D استفاده کرد.
۱۸۱۴: برونشیت مزمن به عنوان بخشی از C.O.P.D.
چارلز بادهام، پزشک بریتانیایی متوجه شد که این بیماری، مشکلاتی را برای قلب ایجاد می‌کند.
۱۸۲۱: آمفیزم به عنوان بخشی از C.O.P.D شناخته شد
رنه لاینک، آمفیزم، آلودگی هوا و عوامل ژنتیکی را به عنوان عوامل اصلی ایجاد این بیماری معرفی کرد.
۱۸۴۶: جان هاچینسون اسپیرومتر را اختراع کرد
اسپیرومتر، یک ابزار ضروری در تشخیص C.O.P.D است.
۱۹۶۵: اولین استفاده از اصطلاح “اختلال انسداد مزمن ریه”
این اصطلاح توسط دکتر ویلیام بریسکو در نهمین کنفرانس آمفیزم آسپن استفاده شد و توانبخشی ریوی و استراحت در منزل را به عنوان درمان معرفی کرد.
۱۹۷۶: چارلز فلچر سیگار کشیدن را از عوامل ابتلا به C.O.P.D معرفی کرد
او و همکارانش دریافتند که ترک سیگار می‌تواند به کند کردن پیشرفت بیماری کمک کند.
امروز چه کار کنیم؟
۱. اگر فکر می‌کنید در معرض خطر هستید به پزشک مراجعه کنید
اگر سیگار می‌کشید یا کسی را می‌شناسید که سیگاری است، این فرصت خوبی است که با پزشک عمومی مشورت کنید و یک تست تنفس ساده آنلاین انجام دهید تا ببینید ظرفیت ریه شما طبیعی است یا نه.
۲. در مورد COPD بخوانید
وبسایت ابتکار جهانی برای بیماری انسداد مزمن ریه (GOLD) اطلاعات زیادی دارد و هر سال موضوع خاصی را برای World C.O.P.D انتخاب می‌کند.
۳. آگاهی از C.O.P.D.
ممکن است شما این بیماری را نداشته باشید، اما شاید دیگران آنقدر خوش‌شانس نباشند و متوجه بیماری خود نشوند. با استفاده از هشتگ #WorldCOPDDay، در رسانه‌های اجتماعی درباره این بیماری بنویسید.
۵ واقعیت در مورد C.O.P.D.
۱. برونشیت مزمن
بیشتر از ۸/۹ میلیون آمریکایی در سال ۲۰۱۶ به این بیماری مبتلا بودند که ۷۵٪ از آنها در افراد بالای ۴۵ بود.
۲. آمفیزم
در سال ۲۰۱۶ حدود ۳/۵ میلیون آمریکایی به آن مبتلا بودند که بیشتر از ۹۰٪ موارد مربوط به افراد بالای ۴۵ سال بود.
۳. زنان بیشتر به بیماری C.O.P.D دچار می‌شوند
در آمریکا، زنان ۳۷٪ بیشتر در معرض ابتلا به C.O.P.D هستند و نسبت به مردان کمتر از ۶۵ سال، آسیب پذیرتر هستند.
۴. افرادی که در معرض دود سیگار هستند هم به آن مبتلا می‌شوند
اگر تماس طولانی مدت باشد، ممکن است این افراد هم دچار این بیماری شوند.
۵. درمان‌های فعلی نمی‌توانند ریه‌های آسیب‌دیده را ترمیم کنند
بعضی از درمان‌ها ممکن است خطر پیشرفت بیماری را کم کنند.
چرا روز جهانی COPD مهم است؟
۱. فرصتی برای آگاهی بیشتر مردم است
علیرغم اینکه این بیماری چقدر رایج است، بسیاری از مردم نمی‌دانند C.O.P.D. چیست و تأثیر آن چطور است. آنها ممکن است علائم بیماری را از قبل داشته باشند و آن را نادیده بگیرند.
۲. در این روز، کارشناسان راه‌های جدیدی را برای بهبود بیماری پیشنهاد می‌دهند
کنفرانس‌های بین‌المللی در مورد این بیماری مثل کنفرانس‌های ماهواره‌ای برگزار میشود و همه می‌تواند از جدیدترین یافته‌ها آگاه شوند.
۳. یادآوری حقایق مهم است
استرس زندگی روزمره، ممکن است باعث شود فراموش کنیم که آیا در معرض خطر هستیم یا نه، یا اینکه این بیماری چقدر جدی است. این روز به عنوان یادآور علائم و روش‌های پیشگیری و درمان است.